SP89 w Krakowie

Kornel Makuszyński (ur. 8 stycznia 1884 w Stryju, zm. 31 lipca 1953 w Zakopanem) – polski prozaik, poeta, felietonista, krytyk teatralny i publicysta, członek Polskiej Akademii Literatury.

Syn Julii z Ogonowskich i Edwarda Makuszyńskiego, pułkownika wojsk austriackich. Uczęszczał do IV Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Wynajmował skromną kwaterę u lwowskiego asenizatora i hycla Siegla na Kleparowie. W wieku 14 lat zaczął pisać wiersze. Ich pierwszym recenzentem w cukierni na Skarbkowskiej 11 był Leopold Staff. Pierwsze wiersze opublikował w lwowskim dzienniku Słowo Polskie mając 16 lat. Od 1904 był członkiem redakcji tego dziennika, zajmując się recenzjami teatralnymi.

Ukończył Wydział Filologiczny Uniwersytetu Lwowskiego, studiował w Paryżu literaturę francuską. W połowie 1915, podobnie jak Leopold Staff, a także tysiące innych mieszkańców Lwowa, został ewakuowany w głąb Cesarstwa Rosyjskiego. Zupełnie przypadkowo zatrzymał się w Kijowie, gdzie żyło wielu Polaków. Został tam prezesem miejscowego Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich oraz kierownikiem literackim kijowskiego Teatru Polskiego. Do Polski wrócił po zakończeniu wojny w 1918, lecz – podobnie jak Staff – nie do Lwowa, ale do Warszawy. Mieszkał w niej, głównie na Mokotowie, do 1944 roku. Za swoją twórczość otrzymał członkostwo Polskiej Akademii Literatury, państwową nagrodę literacką (1926), nagrodę PAL “Złoty Wawrzyn” i honorowe obywatelstwo Zakopanego, w którym mieszkał w willi “opolanka” od 1945 roku. Po 1945 r. objęty zakazem publikacji i poddany szykanom, co jak sam sądził związane było ze sprawą jego przyjęcia do PAL, w 1937 roku – na miejsce Wincentego Rzymowskiego, usuniętego w atmosferze skandalu (po oskarżeniach o plagiat), a pełniącego bezpośrednio po wojnie funkcję ministra kultury.

Biedna młodzież góralska w latach 30-tych otrzymywała od niego narty za dobre wyniki w nauce. Po dzień dzisiejszy odbywają się zawody narciarskie o Memoriał Kornela Makuszyńskiego. Na stokach Gubałówki z jego inicjatywy zbudowano sanatorium dla młodzieży.

Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem, gdzie dzieci z wdzięcznością składają kwiaty i tarcze szkolne. W Zakopanem znajduje się też jego muzeum w willi w której mieszkał. Przed muzeum znajduje się pomnik z charakterystyczną postacią Koziołka Matołka przed cokołem. W muzeum odbywa się m. in. turniej brydża jego imienia. Od 1994 r. przyznawana jest Nagroda Literacka im. Kornela Makuszyńskiego.
Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem, gdzie dzieci z wdzięcznością składają kwiaty i tarcze szkolne. W Zakopanem znajduje się też jego muzeum w willi w której mieszkał. Przed muzeum znajduje się pomnik z charakterystyczną postacią Koziołka Matołka przed cokołem. W muzeum odbywa się m. in. turniej brydża jego imienia. Od 1994 r. przyznawana jest Nagroda Literacka im. Kornela Makuszyńskiego.

Muzeum im. Kornela Makuszyńskiego jest drugim w Zakopanem muzeum biograficzno-literackim po Kasprowiczowskiej Harendzie. Mieści się w willi “Opolanka”, gdzie państwo Makuszyńscy mieszkali w czasie niemal corocznych letnich i zimowych pobytów w Zakopanem.