ĆWICZYĆ KAŻDY MOŻE

OBSZAR 3: WYCHOWANIE FIZYCZNE – ZAJĘCIA EDUKACYJNE DOTYCZĄCE ROLI AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ W ŻYCIU.

Wychowanie fizyczne pełni istotną funkcję w życiu każdego ucznia. Jest to funkcja edukacyjna, rozwojowa i zdrowotna. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom uczniów szkoła organizuje zajęcia ruchowe także po zakończeniu nauki szkolnej. Inicjuje i współorganizuje różne formy aktywności fizycznej kształtując nawyk zdrowego stylu życia oraz dbałość o zdrowie.

1.Jedną z ciekawszych form zajęć są organizowane aktywne przerwy. Nauczyciele wychowania fizycznego zorganizowali tańczące przerwy dla chętnych uczniów. Jest to wspaniała zabawa, integrująca uczniów i doskonały sposób na aktywność ruchową w szkole. Na drugiej sali gimnastycznej w czasie przerw można zagrać w piłkę nożną lub rywalizować w rzucaniu do kosza lub bramki. W załączniku foto dokumentacja.

2.Codziennie dzieci uczestniczą w różnorodnych zabawach ruchowych w sali ,,Radosna szkoła”. Przykładowo przedstawiam organizację zajęć ruchowych dla dzieci sześcioletnich.
Codziennie dzieci uczestniczą w różnorodnych zabawach ruchowych organizowanych w sali „Radosna szkoła”, jak i na świeżym powietrzu. Zabawy i gry ruchowe miały na celu przede wszystkim polepszyć stan zdrowia dzieci, rozwijać ich sprawność fizyczną oraz oddziaływać wychowawczo na całą grupę.
Aktywność ruchowa wpływała korzystnie na funkcjonowanie całego organizmu dzieci (w tym układu oddechowego i krążenia), pozwoliła dzieciom nadpobudliwym ruchowo do przestrzegania przyjętych zasad obowiązujących podczas wspólnych zabaw z rówieśnikami, doskonaliła umiejętności ruchowe, uczyła dzieci opanowania, wytrwałości i koleżeństwa. Oto przykładowe scenariusze zajęć ruchowych przeprowadzonych w oddziale zerowym.
1.SCENARIUSZ ZAJĘĆ RUCHOWYCH
HASŁO PROGRAMOWE: „Szkoła w ruchu – ćwiczyć każdy może”
TEMAT ZAJĘĆ: Wesołe zabawy z chustą animacyjną.
CEL GŁÓWNY:
• Uczestniczenie dzieci w zabawach ruchowych na świeżym powietrzu.
CELE SZCZEGÓŁOWE:
• Wyrabianie u dziecka prawidłowej postawy ciała.
• Kształtowanie umiejętności orientacji w schemacie własnego ciała.
• Wdrażanie dzieci do zgodnej zabawy.
• Słuchanie poleceń nauczyciela i wykonywanie ich.
• Zacieśnianie kontaktów interpersonalnych z grupą poprzez wspólne organizowane zabawy.
• Przeplatanie aktywności ruchowej w wypoczynkiem.
METODY:
• Słowna, czynna – zabawy ruchowe.
FORMY:
• Grupowa.
• Zespołowa.
• Indywidualna.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
• Chusta animacyjna, piłki różnej wielkości.
CZAS TRWANIA: 30 minut.
LITERATURA:
• Red. Anna Wasilak, Zabawy z chustą, wyd. KLANZA 2002
• Leszek Gęca, Tańce integracyjne cz.I, wyd. KLANZA 2003

PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. Pląs powitalny (dzieci stoją dookoła chusty i śpiewają na melodię „Siekierka, motyka”)
„ Dziś zajęcia fajna sprawa,
Dla nas wszystkich to zabawa,
Ręce w górę, w przód i w bok,
Skłon do przodu,
Przysiad hop!
Głowa, ramiona,
Kolana, pięty (3 razy).
Głowa, ramiona,
Oczy, uszy, usta, nos.”
2. Zabawy z chustą animacyjną.
Zabawy integrujące grupę:
„Kogo brakuje?” - uczestnicy stoją w kręgu z zamkniętymi oczami trzymając chustę na wysokości pasa. Prowadzący wybiera osoby, które wchodzą pod chustę. Następnie wszyscy otwierają oczy i odgadują, kto jest pod chustą.
„Kolorowe wycieczki” - wszyscy stoją trzymając chustę na wysokości pasa. Prowadzący podaje nazwy dwóch kolorów, a osoby trzymające ten kolor zmieniają się miejscami.
Zabawy ćwiczące współdziałaniew grupie:
„Bilard” - grupa wachluje chustą, na której jest piłeczka. Ma ona wpaść do
otworu znajdującego się na środku chusty.
„Sztorm” - na chustę wrzucamy lekkie przedmioty (piłeczki). Podczas wachlowania nie mogą one spaść z chusty.
„Spadochron” – dzieci trzymają chustę i na hasło równocześnie unoszą ją w górę i w dół tworząc „czaszę spadochronu”.
Zabawy ćwiczące refleks i spostrzegawczość
„Rybak i rybka” - uczestnicy stoją w kręgu trzymając brzeg chusty.
Wybieramy dwie osoby, które przyjmują rolę „rybaka” i „rybki”. Rybak
wchodzi na chustę i stara się złapać pływającą w wodzie rybkę. Bawiący się
falują chustą, utrudniając w ten sposób zadanie rybakowi. Gdy ten złapie
rybkę, następuje zmiana par.
Zabawy wprowadzające odprężenie i relaks
„Muzyczna chusta” - uczestnicy trzymają rozciągniętą chustę, w takt melodii śpiewanych przez dzieci fragmentów znanych piosenek falują chustą.
Zabawy ćwiczące sprawność manualną
„Karuzela” - uczestnicy trzymają za uchwyty naprężoną chustę na
wysokości pasa. Śpiewając: „Hej, ho, hej, ho, do pracy by się szło…” -
rytmicznie przekazują sobie chustę w prawą stronę. Zaczynają od bardzo
powolnego śpiewania, stopniowo zwiększając tempo. Po pewnym czasie
następuje zmiana i chusta wędruje w lewą stronę.
„Przerzuć piłkę” - uczestnicy trzymają chustę. Na niej znajduje się piłka.
Zadaniem bawiących się jest przerzucenie jej na stronę przeciwną, aby
spadła poza chustę.
3. Zabawy dowolne na szkolnym placu zabaw z wykorzystaniem przyrządów jordanowskich.
4. Podsumowanie.
Udzielanie przez dzieci odpowiedzi na pytanie nauczyciela:
• Która zabawa sprawiła ci najwięcej radości?
ZDJĘCIA- ZABAWY Z CHUSTĄ ANIMACYJNĄ

ZDJĘCIA – ZABAWY NA SZKOLNYM PLACU ZABAW Z WYKORZYSTANIEM PRZYRZĄDÓW JORDANOWSKICH

2.SCENARIUSZ ZAJĘĆ RUCHOWYCH 6 - LETNICH
HASŁO PROGRAMOWE: „Szkoła w ruchu – ćwiczyć każdy może”
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy z woreczkiem.
CEL GŁÓWNY:
• Uczestniczenie dzieci w zabawach ruchowych.
CELESZCZEGÓŁOWE:
• Wyrabianie u dziecka prawidłowej postawy ciała.
• Kształtowanie umiejętności orientacji w schemacie własnego ciała.
• Wdrażanie dzieci do zgodnej zabawy.
• Słuchanie poleceń nauczyciela i wykonywanie ich.
• Zacieśnianie kontaktów interpersonalnych z grupą poprzez wspólne organizowane zabawy.
METODY:
• Słowna.
• Czynna – zabawy ruchowe.
FORMY:
• Grupowa.
• Zespołowa.
• Indywidualna.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
• Woreczki, magnetofon, płyta CD z muzyką.
CZAS TRWANIA: 30 minut.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. Zabawa powitalna.
„Dwóm tańczyć się zachciało” – zabawa taneczna w parach.
Dzieci ustawiają się w szeregu. Na sygnał maszerują jedna osoba za drugą. Nauczyciel rozdaje każdemu woreczek.
2. Zabawy z woreczkiem:
„Bocian” – dzieci z woreczkiem na głowie maszerują z wysoko uniesionymi kolanami, tak, żeby woreczek pozostał na głowie. Na hasło „bocian” dzieci zatrzymują się , szeroko rozkładają rączki i podnoszą jedno kolano do góry, starając się utrzymać równowagę.
„Woreczek na ramieniu” – uczestnicy stoją w rozkroku i trzymają woreczek w prawej ręce. Na sygnał nauczyciela wykonują następujące polecenia: połóż woreczek na lewym ramieniu, prowadząc prawą dłoń za głową, dotknij lewym uchem woreczka poprzez skłon głowy w lewo, ściągnij woreczek lewą ręką i przełóż na prawe ramię za głową, dotknij prawym uchem woreczka.Całość powtarzamy 3 razy.„Zabawy z woreczkiem” – dzieci dowolnie bawią się woreczkiem, wykonując następujące polecenia:
• podrzuć woreczek oburącz i złap,
• podrzuć, klaśnij i chwyć woreczek,
• podrzuć woreczek pod prawą nogą i złap,
• podrzuć woreczek pod lewą nogą i złap,
• podrzuć woreczek prawą ręką i chwyć prawą ręką,
• podrzuć woreczek lewą ręką i chwyć lewą ręką,
• połóż woreczek na prawej/lewej stopie, podrzuć i złap oburącz.
„Tęcza” – dzieci siedzą w kole. Prowadzący podaje nazwy dwóch kolorów woreczków, dzieci trzymające te woreczki zamieniają się miejscami. Na hasło „tęcza” wszystkie dzieci zmieniają miejsca.„Kwiaty – więdną, kwiaty – rosną” – dzieci stoją w rozsypce z woreczkiem na głowie. Na hasło „kwiaty- więdną” robią powolny przysiad, plecy proste, na hasło „kwiaty – rosną „ wracają do pozycji wyjściowej.Dzieci ustawiają się w szeregu. Na sygnał maszerują jedna osoba za drugą. Nauczyciel zbiera woreczki.
3. Zabawy ruchowo- taneczne do piosenek.
• „Boogie- woogie”
• „Moja Ulijanko”
• „Ojciec Wirgiliusz”
4. Podsumowanie.
Udzielanie przez dzieci odpowiedzi na pytanie nauczyciela:
• Która zabawa z woreczkiem sprawiła ci najwięcej radości?

ZDJĘCIA – ZABAWY RUCHOWE Z WORECZKIEM

ZDJĘCIA - ZABAWY RUCHOWO - TANECZNE

Poprzez odpowiedni dobór zabaw ruchowych starałam się ułatwić dzieciom nabywanie swobody w poruszaniu się, kształtować zmysł równowagi, rozwijać koordynację ruchową, rozwijać wrażliwość słuchową i ogólną sprawność. Wykonywanie ćwiczeń sprawiały dzieciom wiele przyjemności i radości, czego dowodem były ich roześmiane buzie i ogromne zaangażowanie.Zabawy ruchowe sprzyjały wypoczynkowi i odprężeniu, a jednocześnie wpływały na takie cechy charakteru dzieci jak: samodzielność, pomysłowość, dokładność i zdyscyplinowanie.

Opracowała:Bożena Janakowska-Dzięgiel